„Młody człowieku / To było dla ciebie takie ciężkie / Musiałeś czuć się tak samotny” – Sade śpiewa do swojego 28-letniego syna w utworze „Young Lion”. „Udręka i ból / Powinnam była wiedzieć / Z tak ciężkim brzemieniem / Musiałeś dźwigać wszystko sam”. W refrenie docenia jego podróż: „Młody rewolwerowcu, zobacz, jak daleko zaszedłeś”.

To bardzo osobisty przekaz. Izaak Theo Adu zna te słowa, bo piosenka jest adaptacją listu, który matka podarowała mu na jego 21. urodziny. Uznał, że „świat musi to usłyszeć”. Ale to nie on namówił Sade do ich upublicznienia, ale jedna z producentek albumu „Transa”, który wydaje amerykańska organizacja charytatywna Red Hot działająca na rzecz walki z AIDS, osób niebinarnych i transpłciowych. Massima Bell, która jest trans, napisała do niej prywatny list. „Wsparcie, którego publicznie udzieliłaś swojemu synowi, było inspirujące i motywujące. Wiem, że łatwiej byłoby mi przejść przez mój własny coming out, gdyby moja rodzina mogła zobaczyć przykłady wsparcia takie jak twoje. Uważam, że jesteś w wyjątkowej sytuacji, aby pomóc ukształtować narrację, która wspiera i podnosi na duchu osoby trans” – to część jej listu do 65-letniej piosenkarki.

Gwiazda, znana z takich hitów jak „No Ordinary Love”, „Smooth Operator”, „King of Sorrow” czy „The Sweetest Taboo”, od razu się zgodziła. Napisała balladę z Aaronem Taylorem Deanem i Benem Traversem, zaś Suzy Pela grała na pianinie, a Madison Claridge na perkusji. „Young Lion” dziś w nocy (czasu polskiego) zadebiutowała online. Kiedy Bell ją usłyszała, była poruszona: – Płakałam, ponieważ było to po prostu takie… Jej głos jest tak emocjonalny…

Reakcja Izaaka na piosenkę jest bardzo podobna. – Pomyślałem: „Wow, niesamowite, znowu to zrobiła” – wyznał magazynowi „Rolling Stone”. – Chociaż nie ma niczego, co musiałbym jej wybaczyć, słowa utworu „Wybacz mi, synu, powinnam była wiedzieć” trafiły w mój czuły punkt. Moja mama nigdy nie próbowała na siłę zmienić chłopca w dziewczynkę; zawsze po cichu wiedziałem, że taki jestem. A ona zawsze pozwalała mi być sobą – dodał.

Przyznał, że jego coming out w 2016 roku nie „zmienił drastycznie” relacji z matką: – Gdy już jej powiedziałem, że chcę poddać się operacji korekty płci, poczułem ulgę, że nie muszę już dźwigać tego ciężaru w sobie i w końcu mogę żyć autentycznie. Po raz pierwszy w życiu poczułem, że mogę oddychać.

Potem publicznie relacjonował swoją tranzycję i pokazywał na zdjęciach jak z kobiety o imieniu Mickailia Ila zamienia się w Izaaka Theo Adu (nosi nazwisko swojej matki; jego ojcem jest producent muzyczny Bob Morgan). Po pół roku spędzonym w szpitalu napisał na swoim koncie: „Dziękuję, że byłaś przy mnie przez ostatnie 6 miesięcy, Mamo. Dziękuję, że walczyłaś ze mną, aby dopełnić człowieka, którym jestem. Dziękuję za wsparcie, gdy jest ciężko, za miłość, którą mi dajesz. Najczystsze serce. Kocham cię tak bardzo. Królowo królowych”.

Chętnie opowiadał w mediach, że publiczne „pokazywanie swojej podróży” było świadome, bo chciał pomóc innym osobom transpłciowym, które mogą czuć się samotne. – Jeśli mogę zabrać komuś ból, po prostu publikując selfie, to to zrobię. Nawet jeśli to zdjęcie przyciąga negatywne komentarze, wiem, że dzieląc się swoimi doświadczeniami ułatwiam komuś życie – deklarował.

Nie krył w swoich relacjach ze szpitala, że „proces tranzycji jest męczący, bolesny, wyczerpujący emocjonalnie, wyczerpujący fizycznie, niewygodny, bo nie może spać jak normalny człowiek”. „Często zadaję sobie pytanie: »dlaczego, do cholery, muszę to znosić, żeby być tym, kim jestem«, ale pod koniec dnia wraca myśl, że to jest ścieżka, która została mi wytyczona i pójdę nią do końca” – pisał pod zdjęciami. „Mój tata zawsze powtarza: »patrz na horyzont« i ja tak robię, bo w tym całym bólu jest pocieszenie, że to nie trwa wiecznie i że mam przed sobą resztę życia. Jestem tak cholernie podniecony, że muszę sobie czasem przypomnieć, żeby być cierpliwym, jak pewnie wszyscy to robimy. Wielkie podziękowania dla mojej mamy, taty, rodziny i przyjaciół za wsparcie, które mi dajecie każdego dnia. Nigdy tego nie zapomnę”.

Sade przez cały czas była dla niego podporą, jak to określił, „jego skałą”. „Mam ogromne, ogromne szczęście. Nawet moja babcia, która ma 84 lata i jest z zupełnie innego pokolenia, zawsze mnie wspierała i nigdy nie zwracała uwagi na moje zaimki ani imię” – pisał osiem lat temu.

Tym bardziej Izaak zdaje sobie sprawę, co piosenka jego matki może znaczyć dla osób trans, które potrzebują zrozumienia, a nie odrzucenia, zwłaszcza, że rodzice nie zawsze są tak otwarci jak Sade.

– Piosenka, w której rodzic przeprasza, może mieć ogromne znaczenie dla mojej społeczności. Słuchanie piosenki, w której matka przyznaje się do swoich błędów i wyraża skruchę z powodu niezrozumienia tożsamości swojego dziecka, może być niezwykle budujące i uzdrawiające – ocenił w rozmowie z „Rolling Stone”. – Ta piosenka może służyć jako latarnia nadziei i przypomnienie, że rodzice mogą uczyć się, rozwijać i ostatecznie akceptować swoje dzieci takimi, jakimi naprawdę są. Mam nadzieję, że może dać poczucie komfortu, akceptacji i poczucie bycia widzianym i rozumianym.

Organizacja Red Hot, która jest wydawcą płyty „Transa”, wyznała, że Sade odegrała również kluczową rolę w tym, aby inni wykonawcy, jak choćby André 3000, znaleźli się na kompilacji. Jego utwór to 26-minutowa awangardowa kompozycja na flet. Ale na obszernym, prawie czterogodzinnym albumie, który ukaże się cyfrowo i na winylu 22 listopada, są też inni artyści, m.in. Sam Smith, Grouper, Devendra Banhart, Lauren Auder, Jeff Tweedy, Sharon Van Etten i wielu innych. Album zostanie podzielony na „rozdziały”, a każdy z nich będzie rozpoczynał się kolejną piosenką.

Wraz z premierą „Young Lion”, znów głośno o Sade, najbardziej tajemniczej z piosenkarek pop, która ostatni studyjny album wydała 14 lat temu, a piosenkę 6 lat temu. Fani komentują utwór z zachwytem: „Rodzic przepraszający dziecko, to nie jest częste. A do tego z talentem Sade. Piękna rzecz”, „To jest tak piękne i chwytające za serce!”, „Tonacja, tekst, tematyka, to jest potężne”, „Ta piosenka jest pięknie napisana i śpiewana przez Sade. Miłość, którą czuje do swojego syna, jest naprawdę widoczna w każdym słowie, które śpiewa. Świat tęskni za tobą!”, „Wow! Tak czułe, tak piękne, tak potrzebne. Wszystko, co transpłciowe dziecko zawsze powinno usłyszeć”.

Izaak Theo Adu jest zachwycony reakcją na piosenkę matki, ale i całą płytę, która jego zdaniem ma potencjał, aby mieć znaczący wpływ zarówno na osoby trans, jak i na tych, którzy wciąż uczą się, co oznacza bycie taką osobą: – Mam nadzieję, że pomoże to przełamać stereotypy, błędne przekonania i stygmatyzację. Tym samym przyczynić się do stworzenia bardziej inkluzywnego i akceptującego świata, w którym każdy jest ceniony i szanowany za to, kim jest. *